تعریف آبکاری:به مجموعه فرآیندهایی که ، سطح قطعه های فلزی یا غیر فلزی (اجسام نارسانا ، نیمه رسانا و رسانا) با لایه هایی ازغیر فلز یا فلز جهت دستیابی به سطوح مناسب برای کاربردهای صنعتی تزئینی و کاهش هزینه تولید، انجام می گیرند، آبکاری می گویند.
روش آبکاری عبارتست از قرار دادن یک پوشش فلزی بر روی قطعه توسط روش های الکتروشیمیایی و یا شیمیایی.
آبکاری یکی از مهمترین مراحل تولید بوده و در صورت نیاز به ویژگی فنی خاص از این روش استفاده می شود. توسط این روش می توان کیفیت سطح پیچ را افزایش داد. این کیفیت می تواند مقاومت به سایش ، جلای فلزی، مقاومت به زنگ زدگی و عایق بودن سطح باشد.
در این روش الکتروشیمیایی قطعه به عنوان کاتد بوده و فلز روکشی در آند قرار می گیرد، سپس مجموعه این ها در محلول الکترولیتی غوطه ور می شوند و جریان الکتریکی با آمپر زیاد و ولتاژ کم بین آند و کاتد برقرار می گردد.
از آن جایی که پیچ ها ریز بوده و تعداد آنها برای هر بار آبکاری زیاد می باشند ، آنها را در داخل یک بشکه الکتریکی می ریزند و به کاتد متصل می کنند.این بشکه توسط جریان برق می گردد و کلیه سطوح پیچ ها را در معرض آبکاری قرار می دهند. اختلاف پتانسیل موجود، انرژی لازمه برای کنده شدن اتم های آند و حرکت آن در محلول و نشستن روی کاتد را ایجاد می کند. در هنگام عملیات باید سطح کار کاملا تمیز و عاری از هرگونه چربی و اکسید باشد. عملیات تمیز کاری می تواند از طریق روش های مکانیکی ماسه پاشی و یا شیمیایی محلولهای قلیایی باشند.
آندها می توانند به صورت تخت و یا گرد باشند و به هرحال آندهای گرد باصرفه تر می باشند.
در روش های شیمیایی آبکاری، قطعه در محلول مناسب غوطه ور می شود و بین سطح قطعه و محلول، یک واکنش شیمیایی انجام می شود که ماده حاصله از این واکنش به عنوان پوشش عمل می کند “اکسید سیاه آهن” و یا محلول به صورت مذاب است که یک لایه از آن روی قطعه می چسبد. ( گالوانیزه کردن )